Sivas'ın ağızlıkları gurbetçiler için hummalı bir şekilde hazırlanıyor. Çubukçuluk olarak isimlendirilen ağızcı ustaları, gurbetçiler ile birlikte hediyelik olarak dünyanın dört bir tarafına gidecek olan ağızlıkları maharetli elleri ile hazırlıyorlar.
Sivas'ta ilk ağızlık yapımının Şeyh Aziz Baba eliyle olduğuna inanılır. 19.yüzyılın ilk başlarından beri Sivas'ın en meşhur el sanatlarından birisi olarak günümüze kadar gelen ağızlıklar, artık Sivas ile özdeşleşmiş ve turizm aracı olarak hizmet vermektedir.
Sadece ağızlık olarak değil, kalemlik, tığbaşı, kalem, minare gibi görsellik açısından da önemli el sanatına dönüşen Sivas çubukçuluğunda sigara tiryakilerinin büyük önem verdği ağızlıktır ki, Sivas'ta anılan ismi de budur.
Ağızlık yapımında yörede germişek yada karamuk denilen bir ağaç kullanılır.
Germişek çubukları istenilen boyda kesilir, bunlar uzunluklarına göre “Lüleli, topcık başlı, yanma başlı, ufak lüleli ağızlık, arabalı ağızlık (birbirine geçmeli)” gibi çeşitli adlar alır. Tomruk makinesinde kabukları sorulan çubuklar tornaya bağlanır, keski yatay yada dikey tutularak desenin dış çizgileri çizilir. Sonra kalemle (ince uçlu işleme ve kakma gereci) desenler oluşturulur. Bu işleme “nakış keskisi” denir. İşlemleri bitirilen ağızlık kezzaba batırılır.
Ateşe tuttuktan sonra zımparalanır. Yeniden tornaya bağlanır ve matkapla ağız bölümü (sigara konulan yeri) açılır. Çakıyla yassılaştıran bu bölüm de kezzaba batırma, kızartma ve cilalama işlemlerinden geçirilir.
Bu işlemlerin ardından ise isimler yazılır ve Sivas Hatırası kelimesi her ağızlıkta ve diğer hediyeliklerde işlenir ki, bu Sivas'ın mührüdür.
