AMATÖR SPOR “DEMEK” ÇİLE DEMEK!
Ülkemizde olduğu gibi Sivas’ta da geçtiğimiz hafta “Amatör Spor Haftası“ çeşitli etkinliklerle kutlandı.
Peki, amatör spor dendiği zaman aklımıza ne geliyor?..Çile!
Amatör spor demek çile demek!
Ne kadar kutlarsak kutlayalım, amatörde yaşanan sıkıntılar hiç değişmiyor.
Düzenlenen etkinliklerde konuşulanlar ve verilen sözler, aradan birkaç gün geçmesinin ardından unutuluyor.
İlimizde birçok amatör spor dalı var.
Fakat, hepimiz görüyoruz ki hangi amatör spor dalı olursa olsun ayakta durması gün geçtikçe zorlaşıyor.
Amatör sporun ayakta durması ve gelişmesi için, özverili insanların “çok” olması gerekiyor.
Ülkemizde sporun gelişmesi ve tabana yayılması, amatör sporlara verilen destekle olur. Dünyadaki gelişmiş ülkelere baktığımda bunu daha net görüyorum.
Avrupa’nın tam tersine bizde ise “çile” amatörde sporcu olmak ve yönetici olmak!
Amatör takımlarda başkan olmak, teknik direktör olmak ve yönetim kurullarında görev almakta başlı başına bir çiledir.
Geçmişte, amatör kulüplerin en büyük sıkıntısı tesislerin az olmasıydı. Günümüzde yapılan tesislerle bu sorun bir nebze olsun giderilmeye çalışıldı.
Sivas’ta ise “var olanlar” da yıkıldı!
Sivas’ta merkeze yakın yerlerde futbol sahası ve spor salonu azlığı, çocuklarımızın ve gençlerimizin spor yapmasını zorlaştırıyor.
Sivaslı amatör sporcular için, şehir merkezinde bulunan stadyumun, çevresindeki toprak sahaların ve kapalı spor salonunun yıkılmasının ardından “çile” iki katına çıktı.
Gençler ve çocuklar, amatör olarak spor faaliyetlerinde bulunmak için “4 Eylül Spor Vadisi’ne” gitmek zorunda bırakıldılar.
Antrenmanların ve amatör spor müsabakalarının Taha Akgül Spor Salonu ve Spor Park’ta yapılmaya başlamasının ardından, birçok sorunda gün yüzüne çıkmaya başladı.
Örnek verecek olursam, ulaşım!..
Antrenmanların akşam saatlerinde yapılması ve otobüs seferlerinin 2-3 saat ara ile (Karşıyaka Mahallesi) tek yön olarak yapılması, amatör spor ile uğraşan çocukların zorluk yaşamasına sebep oluyor.
Öyle ki; Şehir merkezinden uzak olan bu mevkiye “10-17 yaş” arasındaki amatör spor yapma hevesinde olan gençler, antrenman öncesi ve sonrası otobüs bulmakta zorlandıklarını kendileriyle bire bir yaptığım sohbetlerde dile getirdiler.
Bu bölgeye düzenli bir şekilde “gidiş-geliş” toplu ulaşım şart!
Eğlenceye yani AVM’ye her dakika otobüs bulunurken, spora neden bulunmasın?
Diğer bir sorun ise maddiyat...
Amatör kulüpler, yaşadıkları maddi zorluklardan dolayı sporcuların “lisans ücretlerini” velilerden, ister duruma geldiler.
Birçoğu sporcu malzemesi bile bulmakta zorlanıyor.
Bazı amatör kulüpler “tüm branşlarda” ve “yaş gruplarında” aynı forma ile maçlara çıkıyorlar.
Bu formalar bazı sporculara “dar” bazı sporculara “bol” geliyor!
İster istemez, ilginç ve komik bir sahne çıkıyor ortaya...
Anlayacağınız, amatörün “çilesi” maddi olarak da manevi olarak da bitmiyor.
Böyle giderse, bitmeyecek de.
Kalın sağlıcakla...
