TEMEL DEĞERLER “MİLLET”-2
Türk Milleti’nin, önemli meziyetlerinden bir tanesi de askeri kültür ve savaş sanatı alanlarında, çağındaki emsallerine oranla oldukça ileri bir seviyede yer alıyor olmasıdır. Tarihsel süreç içerisinde o dönemlerin geçerlilik durumu göz önüne alındığında; bir millet için harp sanatı alanında kazanılmış olan kabiliyetlerin, diğer milletler nazarında büyük bir üstünlük göstergesi olduğunu rahatlıkla ifade edebiliriz. Değişik zaman ve mekânlarda kurulmuş olan Türk devletlerinde bu üstün özelliğin var olmasını etkileyen birden çok sebebin ve sonucun olduğunu görmekteyiz. Özellikle Türk Milletinin içinde bulunduğu coğrafi koşullar, sahip olduğu geniş toprakları koruma ihtiyacı, bu zor yaşam koşullarına uygun nesillerin önce avcılıkla eğitilip daha sonra bir savaşçı olarak yetiştirilme çalışmaları, ayrıca demir madenini amacına uygun işleyerek ondan üstün savaş silahları geliştirmeleri ve harp meydanları için iyileştirilen taktikler… İşte bu hususların hemen hepsi ve daha fazlası Türk Milletini savaşçı bir millet olma yönünde ilerletmiştir. Tarihte Türk Milletlerinin çoğunda, üstün savaşçılık özelliğinden dolayı göğüs göğse muharebelerde kendi sayılarına eşit ya da kendi sayılarından az sayıda olan düşman askeriyle savaşmadıklarını görürüz. Özellikle Hun Türkleri bu durumu aşağılık, bayağılık olarak kabul eder ve fazla askerlerini gerisin geriye gönderirlermiş. Bu ve yukarıda sıralamış olduğumuz geleneksel yapıların kuşaktan kuşağa aktarımı hali, Türk Milletini askerlik sanatında, sıralama olarak en üst seviyelere çıkarmıştır. Bugün bile aile içi ve dost sohbetlerinde askerlik anılarının büyük bir keyif ve gururla anlatılarak bir türlü sonlandırılamaması; milletimizin bu özelliğine istinattır.
Türk Milleti; savaş zamanı en zor şartların bile üstesinden gelerek imkânsız denilenleri olura çeviren korkusuz bir deha; barış zamanları ise kendi dünyasında, Allah’ından başka beklentisi olmayan mütevazı bir köylüdür. Aile yapısının düzenliliği ve soyun devamlılığı milletimiz adına oldukça önemlidir. Toplum ilişkilerinde birlik, beraberlik, yardımlaşma ve dayanışma erdemleri milletimizin karakteriyle bütünleşmiş vaziyettedir. Düşküne, yoksula, mazluma, hastaya her daim kol kanat germek alışılagelmiş bir hâldir. Türk Milleti; tarihi serüveni boyunca mazlumları, zayıfları koruyup kollayarak onlara her daim bir umut; zalimlere ise korku ve ecel olmuştur. Bu özelliğine istinaden Türk Milleti her an beklenen, aranan olmuştur. Ulaştığı, ayağının bastığı, ya da hâkim olduğu medeniyetlerden, kültürlerden, milletlerden körü körüne -hayranlık derecesinde- etkilenen değil; bilakis onları etkileyen ve değiştiren/değişime uğratan olmuştur.
Türk Milleti, en az beş bin -kimi araştırmacılara göre on bin- yıllık bir tarih ve kültür birikimine sahiptir. Türk Milletinin karakter yapısı, birikim sonucu meydana gelen manevi unsurların milletimizle yoğurulması neticesinde oluşmuştur.
“Devamı Haftaya”
