“ORMANLARIMDAN BİR DAL KESENİN, BAŞINI KESERİM”

Cihan padişahı Fatih Sultan Mehmet Han’a ait bir söz . Bunun gibi söylenen sözlere edebiyatımızda sehl-i mümteni deniyor. Edebiyat sözlüklerinde şu şekilde tanımlanır. “Bir edebi terim olarak kolayca söylenmiş gibi görünen, ancak benzerinin söylenmesi çok güç olan özlü söz ve ifadeyi belirtir. Sehl-i mümteninin en belirgin özelliği doğallık, kısa anlatım ve anlaşılır olmaktır.” “ Kolay ve sade gibi görünen ama söylenmesi çok zor olan özlü söz.” “ Sade, kolay ve külfetsiz söylenmiş gibi gözüken ama mana derinliği ve sadeliği ile söylenebilmiş olması çok zor olan sözler “ yoğun ve özlü anlatım”, olarak tarif edilebilir. Kısaca sehl-i mümteni sade, içten taklit edilse de aslına erişilemez ifade güzelliğinde olan derin ve özlü manaları olan sözlerdir. Bu hususta en güzel örnekler Yunus Emredir; Fuzulidir,Necip Fazıldır, Ziya Paşadır, Nâbidir. “Söz ola kese savaşı söz ola kestire başı Söz ola ağulu aşı bal ile yağ ede bir söz.”(Yunus Emre) Sözün söylenmesi kolaydır amma orman yakmak ne demektir. Bunu ne biz anlıyoruz ne de söyleyen bir anlam veriyor. Ormanı yakmak. Şu veya bu sebepten dolayı bütün dünya insanlarını ilgilendiren bir iş bir eylem. Diğeri ise hata’en ,dalgınlık, kastı olmayan yangın. Sende böyle bir dalgınlık varsa gitme orada ateş yakma,orman yangınına da sebep olma bunun karşılığında da ceza alma. Gerçekten de orman kanunları acımasızca uygulanmalı. Bütün bir insanlığın ciğerlerini yakıyoruz. Bir varlığımızı yakıp kül ediyoruz. Ormanın barındırdığı binlerce canlıyı telef ediyoruz ortadan kaldırıyoruz. Bir diğeri de kasten yakma; bunların ne bu dünyada nede öteki dünyada hiç yatacak yerleri yok, bunlara ne dünyevi nede uhrevi af yok. Bunlar bilseler ki -adları gibi biliyorlar- bu bir insanlık suçudur, ceza olarak ta affı olmamalıdır. Devletimiz en kısa zamanda yanan ormanları telefi ediyor yerine daha fazlasını dikiyor, ama orman yanıyor milli servet yok oluyor. Yıllardır hemen hemen bütün dünyada insanlar sürekli uyarılır, ne kadar zararlarının olduğu söylenir “anız yakmayın” diye fakat anlayan ve dinleyen kim? sırf sürülmesi, nadasa bırakılması kolay olsun diye küçük bir menfaat için kocaman bir yangın göze alınır. Toprakta ne kadar börtü böcek varsa hepsi telef olur. Bunun zararı bizedir .İnsana en büyük kötülüğü yine kendisi ermektedir. Çünkü bu gibi kötülükleri bizzat insan yapmaktadır. Karşılığında ise kocaman bir hiç ve büyük bir zarar orman yangını. Hiçbir meşru sebep orman yakmak için geçerli değildir ve olamaz da.