Sivas’ta ev işçiliği, milyonlarca çalışanın hayatında sessiz bir mücadele alanı olmaya devam ediyor. Kentte bini aşkın ev işçisi, “bahçıvan, bekçi, aşçı, dadı, mürebbiye, hizmetçi, özel öğretmen, gündelikçi, temizlikçi kadın, kâhya, uşak, seyis, şoför” gibi farklı görevlerde hizmet verirken, çalışma hayatının temel zorluklarıyla başa çıkmaya çalışıyor.
Türkiye genelinde 1,5 milyon ev işçisi bulunmasına rağmen, bu alanda özel bir yasal düzenleme henüz yapılmış değil. Resmi olarak işçi sayılmadıkları için ev işçileri, sosyal güvenlik, iş güvencesi ve iş sağlığı-güvenliği gibi temel haklardan yoksun kalıyor. Kayıt dışı çalışma, düşük ücretler ve belirsiz iş tanımları ise günlük yaşamı doğrudan etkiliyor.
Ev işçileri, sadece ekonomik değil, psikolojik ve fiziksel baskılarla da mücadele ediyor. İşyerinde yaşanan tacizler, toplumdaki damgalanma ve dışlanma sorunlarıyla birleşince, bu meslek grubunun hayatını daha da zorlaştırıyor. Çalışma hayatı ve hakları hakkında yeterli bilgiye sahip olmamaları, haklarını savunma noktasında ciddi engeller oluşturuyor.
Uzmanlar, bu koşullar altında ev işçilerinin sendikalaşmasının büyük önem taşıdığını vurguluyor. Sivas’ta yaklaşık 350 ev işçisi, sendikalı olarak haklarını savunma yolunda ilk adımı attı. Sendikalı ev işçileri, sosyal güvenlik, iş güvencesi ve daha insana yakışır çalışma koşulları talebiyle hak mücadelesini güçlendiriyor.
Çeşitli sendikalar, ev işçilerinin örgütlenmesi ve haklarının savunulması için çalışmalarını sürdürüyor. Sendikalı ev işçileri, diğer işçilerle eşit haklara sahip olmayı, sosyal güvence ile korunmayı ve güvenli, adil çalışma koşullarına erişmeyi hedefliyor.
