Bazen sevgi, en beklenmedik anlarda en büyük sınavını verir. Eskişehir'de yaşayan Hatice ve Ali Kadir çiftinin 11 buçuk yıl önce başlayan koruyucu ailelik serüveni, tam da böyle bir sınavla taçlandı. Evlerine neşe getiren 6 yaşındaki Ayşe'nin özel bir çocuk olduğunun ortaya çıkmasıyla devletin "geri alabiliriz" seçeneğini sunduğu aile, bir an bile düşünmeden "O artık bizim canımız, asla vermeyiz" diyerek insanlığa ve sevgiye dair unutulmaz bir ders verdi.
HER ŞEY BİR HAYALLE BAŞLADI
43 yıllık evli ve bir kız çocuğu sahibi olan 63 yaşındaki Hatice ve 68 yaşındaki Ali Kadir çifti, başka bir aileye özendikten sonra koruyucu aile olmaya karar verdi. Kendi kızlarının da rızasını alarak Eskişehir Aile ve Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü'nün kapısını çaldılar. Yapılan işlemlerin ardından hayatlarına girecek o minik kalp ile tanıştılar: 6 yaşındaki Ayşe. İlk görüşte kanlarının kaynadığı Ayşe, kısa sürede Kadir ailesinin yeni üyesi oldu.
HASTANEDE ORTAYA ÇIKAN GERÇEK VE TARİHİ KARAR
Aile, yeni kızları Ayşe ile bir akraba ziyaretine gittiklerinde, onun hareketlerinde bazı farklılıklar olduğunu sezdi. Anne Hatice Kadir, "Su içerken konuşmuyordu, sadece su ve anne diyordu. Konuşurken bana değil, dışarılara bakıyordu" diyerek o ilk şüphe anlarını anlatıyor. Vakit kaybetmeden Ayşe'yi hastaneye götüren aile, doktor raporuyla gerçeği öğrendi: Ayşe, zihinsel engele sahip özel gereksinimli bir çocuktu.
Bu durum üzerine Aile ve Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü yetkilileri, aileye hassasiyetle yaklaşarak, istedikleri takdirde Ayşe'yi geri alabileceklerini belirtti. Ancak Kadir çifti için bu bir seçenek bile değildi. Onlar, Ayşe'yi tüm özellikleriyle çoktan kabul etmişlerdi. Baba Ali Kadir o anı, "Burada bizden ziyade Ayşe'nin geleceği önemliydi. Biz ters bir karar vermiş olsaydık Ayşe'nin dünyası yıkılırdı. Teslim etmeyi hiç düşünmedik" sözleriyle özetliyor.
"ONSUZ YAPAMAM, O BENİM KIZIM"
Aradan geçen 11 buçuk yılda Ayşe, ailenin ayrılmaz bir parçası oldu. Şimdi 17 yaşında olan Ayşe, eğitimine devam ediyor, en büyük keyfi ise annesiyle boncuklardan kolye ve bileklikler dizmek. Anne Hatice Kadir, gözleri dolarak anlatıyor: "Allah korusun, vermeye niyetimiz yok ama öyle bir şey olsa ne Ayşe ne de ben kaldırabilirim. Ben onsuz yapamam. Büyük kızım da ona 'kardeşim' der, kimseye laf ettirmez. Dışarıda bir şey yese, aynısından Ayşe'ye de getirir."
Kadir çiftinin bu koşulsuz sevgisi, Ayşe'yi hayata bağlayan en güçlü kalkan oldu.
