ABD bizim “müttefik”imiz. “Dost”umuz. “Stratejik ortak”ımız, hayalimiz. “İdol”umuz, “Rol model”imiz. “Küçük Amerika olmak” değil mi idi hayalimiz. Onun için bir Cumhuriyet ve bir de Demokrat partimiz vardı. “Darbelerimiz” bile, onların desteği ile “kahraman ordumuz” tarafından emir komuta içinde, rayından çıkan “cici Demokrasimiz”i “rayına oturtmak” için yapılırdı.
Amerikan margarini, süttozu ile büyüdü bizim yaştakiler. “Zeytinyağlı yiyemem aman, basma da fistan giyemem aman”. Ordumuzu, istihbaratımızı onlar donattı, personelini onlar eğitti. Görünen devletimiz onlarla beraberdi de, derin devletimizi de onlar kurguladı. O sebeble de AB kapısında, domuz ağılının kapısında anaç domuzu emmek için bekleyen “zombi olmuş kuzu gibi” yarım asırdır bekliyoruz, Turhan’ın çizgisinde anlattığına benzer şekilde..
Makalenin devamını Habervakti.com adresinden okuyabilirsiniz.