Onun için yazdığım bir yazıda “Ten Toprağa, Toprak Güle Dönüştü” demiştim. 16 Ocak 2004’de beklenmedik bir zamanda vefat etmişti. O gün eşi arayıp cenazeyi Türkiye Gazeteciler Cemiyeti önünden kaldırıp, Bandırma’ya götürmek istediklerini söylemiş, yardım istemişti. Gerekenleri yapmıştım. Cemiyet önünde tabutunun başında elem içinde konuşmuştum. Bu yazıyı 20. Ölüm yıl dönümünde değil bir hafta sonra yazıyorum. Merak ettim, anan hatırlayan bir kimse olacak mı, diye. Zor şartlar altında Size dergisini çıkarırdı. Çevresinde pek çok şair, yazar günün dostları eksik olmazdı. Demem o ki, kimse havalara kapılmasın. Ölmeye gör.
Makalenin devamını istanbulgazetesi.com.tr'den okuyabilirsiniz.