Veysel’in Köy Enstitülerindeki görevi 1946 yılına kadar sürdü. Oralarda Sabahattin Eyuboğlu, Ruhi Su, Yaşar Kemal... gibi aydınlarla dostluk kurdu.
Onu, Hasanoğlan Köy Enstitüsü'ndeyken gören Yaşar Kemal, şöyle anlatı:
“...Veysel en yeni şiirlerini Hasanoğlan’da yazdı. Hem de en güzel şiirlerini Veysel yeni bir Veysel olduysa Hasanoğlan Köy Enstitüsünde oldu. Oradan saz öğretmeni olarak yeni oluşan aşklı şevkli bir köy dünyasına katıldı. İlk yıllarda Hasanoğlan, yapmanın, yaratmanın bir sevinç şakımasındaydı. Veysel de bu şakımayı iliklerine kadar yaşadı. Ben Veysel'i o yıllarda tanıdım. Sevinçli bir şakımadaydı. 'Karacoğlan da böyle şakır mıydı?' diye sordum Veysel'e. Önce anlamaz gibi yaptı. Sonra birden güldü. Uzun güldü. 'Karacoğlan böyle şakıyamazdı fukara' dedi. 'Onun Hasanoğlan'ı yoktu.' dedi.”
Makalenin devamını istanbulgazetesi.com.tr'den okuyabilirsiniz.