Ne zaman, o zamanlar; ne ben Dede Korkut’um. Olsaydım, yeni yıla saatler kala ayrım yapmadan cümle canlara alkış verirdim.
Asamı üç kez yere vurduktan sonra derdim ki:
“Sağlığ-ile sağınçın devletün Hak artursun. Ol ögdügüm yüce Tanrı dost olubanı meded irsün. Yöm vireyin hanum: Yirlü kara tağlarun yıkılmasun. Kölgelüçe kaba ağacun kesilmesün, kamın akan görklü suyun kurımasun, kanatlarun uçları kırılmasun, çapar-iken ağ boz atun büdrimesün, çalışanda kara polat öz kılıcun gedilmesün, dürtişür-iken ala gönderün ufanmasun, ağ pürçeklü anan yiri behişt olsun, ağ sakallu baban yiri uçmağ olsun, Hak yanduran çırağun yana tursun, kadir Tanrı seni namerde muhtac eylemesün hanum hey.”
Makalenin devamını istanbulgazetesi.com.tr'den okuyabilirsiniz.