Nedir ki, insan dediğin?
 `Neresi`dir?
 Ama şimdi nerede`dir?
 Hüsrandadır... Ziyan`da... Kayıp`ta... `İşittik ve itaat ettik` diyebilenler... Ve Ben`i aşarak, Sen`e ulaşabilenler, ben`i Sen`de bulabilenler dışında...
 Zira `Sen varsan, ben varım`, diyordu üstad Bediüzzaman, `Sensiz Ben muhaldir, boşluktadır, boş`tur ve boşuna`dır` diye sesleniyordu ta derinden...
 İNSANIN İKİ BEN`İ VARDIR: `BEN` VE `SEN`
 İnsan`ın iki ben`i vardır: `Ben` ve `Sen`.
 İnsanın dış dünyası, Dış Ben`ini oluşturur: Ben`i. İç dünyası ise İç ben`ini: Sen`i yani.
 İnsanın görünüşteki Ben`i, Ben`den ibarettir. Ama insanın asıl ben`i, Sen`dir, Sen`de gizlidir.
 Dikkat buyurulsun lütfen: Ben`in ben olması, Ben`inin engellerini aşması, ben`de gizlenen Sen`de ve Sen`le mümkündür: ben`in, Sen`in ses`isine ses verebilmesiyle...
 Sen, benim iç ben`imsin çünkü. Benimlesin, ben`desin. Benim asıl benimsin.
 
Sen`siz bu Ben, bedenin kulu kölesidir: Dış Ben`inin, Nefsinin `fahişe`si.
 
SEN`LE BEN, RUH İKİZİ`DİR: RUHUMUN İKİZ KARDEŞİ...
 
İnsanın dış dünyası, Ben`in Bedeni, Beden`in Ben`idir.
 
İnsanın iç dünyası ise, Ben`e göre, Sen`dir, O`dur, orada gizlidir: Keşfedilmeyi bekler. Duyulmayı. Ses`ine kulak kesilmeyi.
 Dış ben, nefsin sınırlı ve sınırlayıcı dünyasıdır.
 İç ben`se ruhun sınırsız ve bütün sırların sırlarını saklayan, dalındıkça açılan, açıldıkça çiçeklenen, çiçeklendikçe leziz meyveler veren ummanı.
 Sözün özü, özlü sözü: Sen`le Ben, ruh ikizidir; ruhumun ikiz kardeşi...
 Sen, ben`i, bedenimin Ben`i ve nefsimin kulu kölesi olmaktan kurtaran ruhumsun. Ruh üfleyensin Ben`e...
 `SEN`, ŞİİRDİR; `BEN`SE, ŞAİR...
 Dış ben`le iç ben arasındaki ses telleri çalıştığında, birbirine ses vermeye, birbirine değmeye başladığında, insan, asıl o zaman insan olma yolunda mesafe kateder.
 Dış ben`le iç ben (yani sen) arasındaki medcezir, alış-veriş, gidiş-geliş, akış-bakış Ses`le, sesin nefesiyle gerçekleşir, gerçeğe dönüşür.
 İşte şiir, bu medcezirden doğar. Bu gerilimden. Metafizik gerilimden. Fiziği kırarak aşan, kabuğu yararak açan, fizikötesine `uçarak` ulaşan, kabuğun özüne, içine dalan, özsuyunu tadan, tattıran hâl`den.
 Bu medcezir, dış ben`i şair yapar; iç ben`i ise şiir. Sen, şiir`dir; `ben`se, şair...
 Sen, ben`in gizlerinin şifrelendiği giz`sin: Sır`sın sen. Sırdır, sırrımdır iç ben. Sırrımın sırrı`sın o yüzden. Ben`ın sırrı, dış benin varoluş sırrı sen`dedir, sen`de gizlidir.
 NEFS`İN BEN`İ, ÇİÇEKLERİ KURUTUR; RUH`UN ben`İ, MEYVEYE DURDURUR
 Nefsin ben`i bütün çiçekleri kurutur. İnsanı çoraklığa, kuraklığa ve çöle mahkûm eder. O yüzden, azmandır nefsin ben`i, o yüzden azmanlaşır. Dünyayı, cinnet yerine çevirir. Cinayet, tek bildiği eylemdir nefs`in ben`inin, beden`inin ve bencilliğinin.
 Ruh`un ben`i ise, insanı meyveye durdurur. Dünyayı, hayatı gül bahçesine çevirir. Ruhun ben`i, cenneti dünyaya getirir. Kendisi için değil, Sen`in için, O`nun için, herkes için. Bütün varlıklar için.
 SEN`SİZ BEN, CAN`SIZ VE CANAN`SIZDIR; BEN`SİZ SEN, CANAN`DA CANLANAN CAN`DIR
 Sensiz Ben, içine, iç dünyasının enginliklerine, zenginliklerine ve derinliklerine açılamaz, yolculuk yapamaz; cehennemin/in yapı taşlarını döşer.
 Bensiz Sen, yollara düşer, bütün yolları Sen`e kavuşmak, Sen`le buluşmak, Sen`de kendine gelmek için kateder.
 Sensiz ben, kendine yazık eder; kendini de, sen`i de yok eder.
 Bensiz Sen, `sen olmadan benim de varacağım yer, ben`ime, beden`ime ve bencilliğime yenik düşmek, kul köle olmaktır`, der ve Sen`in izini sürer yana yakıla...
 Sensiz Ben, sonuçta, cansızdır; canan`ı da, canan fikri de yoktur çünkü.
 Bensiz Sen, canan`ın can`ını can`ı gibi bilir; can`ından aziz bilir; canan`da canlanır; işte o zaman, canan DA canlanır can`da.
 Özetle: Sen`siz Ben, can`sız ve canan`sızdır; Ben`siz Sen`se, canan`da can`lanan, can bulan can`dır; hayat`tır.
 `ANLADIM` DEMEKLE YETİNME, KULAK VER SES`E...
 Sen olmazsan, ses biter; Bencilleşen Ben, Sen`i de, ben`i de bitirir.
 O yüzden Ses`e kulak ver. Ses`in Sahibi`ne: `İşittik ve itaat ettik` diye.
 Anladım, demekle yetinme sadece. Duydum ve durdum, de. Durdum ve duydum: o yüzden Harekete geçiyorum, taze yemişler devşirebilmek, ruh üfleyebilmek için... Ben`e ve Ben`inin, beden`inin, bencilliklerinin bende`lerine...