“VATAN”-2

Vatanın, sadece bir toprak parçasından ibaret olduğu düşüncesi ve bu şekilde zihinlerce telakki edilmesi son derece yanlıştır. Çünkü vatan; asla bu denli basit bir tanımla geçiştirilebilecek bir kavram değildir. Şairin dediği gibi “Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır. Toprak eğer uğrunda ölen varsa vatandır.” Uğrunda can alınıp can verilen; gerektiğinde maldan, mülkten, sevdiklerimizden, hayallerimizden vazgeçebileceğimiz kara parçasıdır vatan. 

            Milletler kendi bünyelerinde çeşitlilik arz edip kozmopolit bir yapıda olabilirler. Etnik gruplar; özel yaşamlarında farklı dinleri, farklı dilleri, kültürlerine özgü farklı gelenek ve görenekleri icra ediyor olabilirler. Millet içerisindeki farklı farklı etnik yapılara sahip bu grupları tek yumruk halinde toplayıcı kuvvet “Vatan Sevgisi”dir. Çünkü vatan sevgisi o ülke sınırları içerisinde yaşayan her bir ferdi birbirine kenetler. Ortak bir payda altında birleştirir, bir arada tutar. İnsan vatanını sever, hatta buna mecburdur. İnsan olarak haklarını insanca yaşayabilmesi, huzurlu ve mutlu bir yaşam sürebilmesi kısacası hürriyeti için mecburdur. Ve hiçbir karşılık beklemeden sevmelidir. Çünkü bu vatan, bizlere emanet edilebilmek için yıllar öncesinden bedeli peşin olarak ödenmiştir. Hem de kanla… Bundan dolayı Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlığıyla şereflenmiş olan her bir fert; bu vatanı sevmeye de, koruyup kollamaya da, çalışıp yüceltmeye de mecburdur. Çünkü vatanseverlik bunu gerektirir. Vatanseverlik; insanın yaşadığı ülkesinin maddi ve manevi değer hükmündeki bütün unsurlarını; dağını, taşını, suyunu, köyünü, yolunu her şeyini büyük bir tutku ile sevmesidir. Ülke menfaatlerini her türlü şahsi, ailevi, grupsal menfaatlerin ve topluluk menfaatlerinin üzerinde tutmasıdır. Vatanın iyi halinde de kötü halinde de gerekli özveriyi sergileyebilmesi; eksik taraflarından açık vermemesidir.    

Vatanın Türk-İslam kültüründe çok hususi yeri vardır. Vatan sevgisi hem Türklüğün hem de İslam’ın gereğidir. Vatanın bekası; devletin, bayrağın, bağımsızlığın, namusun, onurun, şerefin muhafazası demektir. Vatan; din, iman ve namusla eş değerdir. Dinimiz vatan savunmasını tereddütsüz emretmiş ve bu uğurda canlarını verenler için şehitlik mertebesini müjdelemiştir. Cenab-ı Allah, vatanımıza kötü emeller besleyerek bize düşman olanlarla dostluklar kurmamızı kesinlikle yasaklamıştır. “Allah, sizinle din uğrunda savaşmayan ve sizi yurtlarınızdan çıkarmayanlara iyilik yapmanızı ve onlara adil davranmanızı yasaklamaz. Çünkü Allah adaletli olanları sever. Allah, yalnız sizinle din uğrunda savaşanları, sizi yurtlarınızdan çıkaranları ve çıkarılmanız için onlara yardım edenleri dost edinmenizi yasaklar. Kim onlarla dost olursa işte zalimler onlardır.” (Mümtehine,8-9.ayetler)

Ülkemiz kendine has özellikleri ve stratejik konumuyla tarihsel süreç içerisinde her daim çeşitli milletlerin iştahını kabartmıştır. Tarih boyunca olduğu gibi günümüzde de ülkemiz adına çeşitli entrikalar çizilmekte ve oynanmaktadır. Bu durumlar bizler için artık sıradanlaşmış bir hal aldı. Çünkü şunu çok iyi bildik ve gördük ki; vatanımızı sevip, ona sahip çıktığımız müddetçe iştahları kabaranların kötü emelleri hep kursaklarında kalmıştır/kalacaktır. Unutmayalım ki hepimiz aynı geminin yolcularıyız. Bizler temel değerler kapsamında tek yumruk olduğumuz müddetçe; Allah’ın izniyle bu gemi, kıyamete kadar daha çok yol kat edecektir. Peki, nasıl mı seveceğiz vatanımızı? “Görevimizi en iyi şekilde yaparak.”