Otomatik makine lazım ve çok fonksiyonlu...
Hem tespih işi görecek hem de para sayacak...
Tam otomatik de olabilir...
Kendi sayar, kendi tesbihatı söyler.
Hattâ iki işi aynı anda yapabilirsiniz.
Makine tespihatı kayıttan okur, o ritimle paraları sayarız...
Vakit nakittir cancağızım.
Ne olur ama...
Belki paralar da okunmuş olur, aklanır. 
Mübarek paraları harcarız...
Dünyada öyle bir ülke yok ve her ülke anayasa gereği kapitalizmi sürdürmektedir. Bu hukukî meşruiyet demektir. Hukukî meşruiyet ise ahlakî meşruiyet demek değildir. Öyle olsaydı Peygamber Efendimizin Mekke düzeni ile hiçbir derdi olmaması icap ederdi. Hattâ münavebeli dine razı olurdu?
İslam da istismar ediliyor, kapitalizm de?
Duruma göre İslam, duruma göre kapitalizmi eylemine mehaz sayanların sahtekârca hüküm sürdüğü bir beldenin, ahlakî yapısını anlamak zorlaşmıştır. Hukukun meşru saydığı eylemleri, ahlaken de meşru sayanların sayısı arttıkça istiklâl kelimesi tam bir yutturmaca halini almaktadır.
İstiklâlin fertlerde karşılığı, eylem özgürlüğüdür?
İstiklâli olan fertler, özgürlüğünü kapitalizmin cari ve dolara endeksli ahlakı çerçevesinde harcıyorsa; bağımlıdır? Bu bağımlılık, istikbâli karartacak düzeydedir.
Tam otomatik makine görünüşte yok ama fertler tam otomatik kapitalizm ile birbirine bağlanmaktadır. Bağın en üstündeki olanların davranışları ise bir kapitalistin davranışı kadar bile dürüst değildir. Namazda müslüman olanın, muaşerette gavur olmasının yolu Ebu Cehil mukavelesinden geçer.
Şimdi radoşlar (radikal-liboş) bu söylemle, kendilerinin sloganlaştırdığı islâmîlik arasında bağ kurabilirler. Kurmasınlar; ben İslâmî Devlet filan değil, İslamî ahlaka riayeti hatırlatıyorum. Yönetim teknikleri, çok fazla bir şey ifade etmez; işlerine gelmese kapitalist dünyanın yöneticileri demokrasiyi ilga ederler.