Zor ve dar zamanda verilen karar, edilen söz gerçekten önemlidir...
Seyretmeli ve dinlemeli...
Bir eylemi yapanları değil, sadece yapılanları dile getirenlerin gizlediği bir şey vardır. En başta kendilerini gizlemektedirler.
Kendilerini gizleyenlerin şifreleri; ümmetin birliği, vatanın dirliği vs. gibi lakırdılardır.
Bozanı asla söylemezler, çünkü risklidir, müşteri kaybederler.
Suret-i haktan görünmek işte böylelerine mahsustur. Durumu değerlendirmek için değil, kendi değerlerini, kazançlarını korumak için söz söylerler...
Böylece bu ahlak sahipleri, piyasadan namuslu insanları ayıklar, namussuzları yüceltir ve iş tutarlar...
İslamcıları "elde bir" tutmada cemaat çok başarılı idi, iktidardan beslenen sivil yahut yarı resmî oluşumlar da bu hususta gerçekten başarılıdır.
Mevcut belediyeler ve solcu takılanların eski uygulamalarına benzeyen dil, sanat, edebiyat vs. dernek ve kuruluşları "isyan ahlakı"nı öldürmektedirler. Yavşak tabiatlı ve hiçbir zaman kişiliğini netleştirmemiş sahtekarlarla iş tutmaktadırlar. Sponsorlu köfte yeme yarışmalarına gerçekten İslamcıysa bir şair, yazar, sanatçı vs. asla garnitür olamaz...
Neye isyan?
Haksızlığa İsyan... Bu ahlaka sahip olmayan istidatlı ama karaktersiz tipler bürokrasi yahut başka alanlara kaydırılmakta, özellikle tercih edilmektedirler... “Cari İktidar Ahlakı” iktidarda kalmak için bu yolu meşru görmüş olmakla, dünyadaki benzerlerinden farklı olmadığını sergilemektedir.
Bu çarka bilerek ve bilmeyerek alet olan yazar, şair, akademisyen vs. "elde bir" olmadığını izahta, İslamcı bir üslup yakalayamamıştır. Belki de problem İslamcılıklarını sahte oluşudur... Uzun vadede bu gidiş daha tehlikedir. Genç nesil, gözden avlanmaya müsait olduğu için, derinlik kaybolmakta; cinsi cibilliyeti karışık tipler hak adına simülasyon gösterisi yapmaktadır.
Vicdanınızı dinleyen biri iseniz sesini kısmayın herkesler de dinlesin...
Kadere iman yüzde kaldırmaz...